Geachte client,

Ik trachtte u hedenochtend nog te bellen maar werd getroffen door uw  voicemail.

Eindelijk, uw zaak is na jarenlang gesteggel geregeld en ik denk dat mijn opgesteld bericht van 19 december 2023 aan verzekeraar A duidelijk was: betalen of we gaan verder met medische expertises ofwel uw en mijn strijdbaarheid blijft een constante en zeilen we immer scherp aan de wind.

Wat die medische expertises betreft bericht ik u uit ervaring dat keurend specialisten ten aanzien van whiplash letsels er verschillende visies op na houden. Merkwaardig want men heeft toch allen dezelfde medisch specialistische opleiding tot neuroloog gevolgd.

De Nederlandse Vereniging van Neurologen (NVvN) schrijft haar leden voor aan pijnklachten en cognitieve klachten bij keuringen geen waarde toe te kennen als er geen duidelijk medisch substraat is bijvoorbeeld een (schedelbasis) fractuur. Botter gesteld, dan worden de geuite klachten afgedaan als subjectief en daaraan mag men geen betekenis aan toekennen. Het wordt dan ook de hoogste tijd dat er geen medische expertises worden verricht door neurologen maar door revalidatieartsen die met wetenschappelijke protocollen werken en pijnklachten onderzoeken en beschrijven. Erasmus MC heeft bijvoorbeeld dit specialisme en heeft daarbij tevens een Pijn Poli waar anesthesisten dagelijks met dit onderwerp doende zijn en werkt men samen met ziekenhuizen in de regio.

Gelukkig denkt de hogere rechter hier genuanceerd anders over en volgt de protocollen van de NVvN niet. In een veelvoud aan arresten geeft zij consistent en consequent het te volgen pad van medisch naar juridisch causaal verband aan dat leidt tot wel/geen toerekening van de klachten en beperkingen ten gevolge van een ongeval/voorval.

Dat er nog steeds over de causaliteit van een letselschadezaak wordt geprocedeerd vindt zijn grond in het gegeven dat Verzekeraars en haar duurbetaalde Advocaten – het zijn niet allen koks die lange messen dragen – steeds weer proberen een andere ingang in rechte te vinden. Raar wellicht maar eigenlijk ben ik deze procederende goed betaalde beroepsgroep dankbaar nu de vijf Gerechtshoven hun oordeel tot op de dag van vandaag in rechte blijven bevestigen en maakt daardoor de rechtspositie van een slachtoffer alleen maar sterker: cliënt krijgt uiteindelijk zijn recht + schadevergoeding en de advocaat van de Verzekeraar zijn vette fee!

In circa 75% van de letselschadezaken speelt whiplash, dus op deze grote schadepost (50.000 letselschaden per jaar) zien Verzekeraars aanleiding daar eens flink er tegen in te gaan. Overigens verhogen Verzekeraars jaarlijks hun autopremies met gemiddeld 7% omdat anders het winstmodel (=graaiwinst) in gevaar komt.  Het is dus de verzekerde die de kostprijs van de letselschade betaalt incluis de winstmarge van Verzekeraars.

Het kleinzielig overkomende geklaag van het Verbond van Verzekeraars – ergens een etage in een gebouw waar niemand weet van heeft, wie daar werkt en wat men daar al zo doet ofwel verspilling van verzekeringsgelden – dat de kosten van de letselschade behandeling hoog oplopen wordt met de nodige hilariteit door professionals ontvangen en toont nog eens aan dat het Verbond van Verzekeraars een zinloos Instituut is. Hoezo verbond? Alle Verzekeraars in Nederland voeren hun eigen beleid en onderling zijn daar zeer grote verschillen in waar te nemen.

En daarmee ontvouwt zich elke weer een felle strijd welke neuroloog zou moeten keuren; een aantal onder hen volgt strikt de protocollen van de NVvN; anderen juist niet en acteren daarbij ook nog eens als empathische doctor tot afgrijzen van Verzekeraars en haar zeer wel betaalde externe medisch adviseurs, veelal personen die geen medisch specialistische opleiding heeft gevolgd.

Het strekt dus niet tot verbazing dat er witte en zwarte keuringslijsten rondgaan en dat een aantal neurologen die ten faveure van Verzekeraars op basis van de NVvN-protocollen keuringen verricht enorme fee  incasseren; een standaard keuring kost € 4.000 tot € 5.000, men doet het er even bij naast de normale/ gewone patiënten praktijk en we zien veel standaard teksten in hun rapporten. Bevalt het keuringsrapport de Verzekeraar dan komt er alras een nieuwe opdracht.

Ik vind het werkelijk triest dat deze valkuil door veel advocaten die letselschade-zaken behandelen niet wordt doorzien en daar baseer ik mij op de dossiers die wij van hen op verzoek van de nieuwe cliënt overnemen (mits wij er een zaak in zien) en men niet te laat de zaak aanmeldt want dan kunnen ingeslagen paden nauwelijks meer gecorrigeerd worden.

De keuze van de keurend specialist lijkt dus bepalend voor de afloop van de zaak of anders een kostbare procedure tot en met het Gerechtshof of zelfs de Hoge Raad – men moet dan wel geld voor een cassatie advocaat hebben – waar over dit onderwerp volop steeds weer wordt geprocedeerd en dat raad ik af gezien het resultaat dat nu buiten rechte bereikt is.

Is verkregen wat wij aan vorderingen hebben gedeponeerd bij Verzekeraar A? Als ik af moet gaan op mijn rechtsgevoel heb ik geen hoezee gevoel.

Ga ik af hoe de rechtspraktijk van de letselschade al decennia vorm wordt gegeven zich steeds weer uitend in een hard dispuut tussen Verzekeraar en raadsman en bezie ik daarbij de zeer kostbare en langdurige weg naar de rechtbank en in hoger beroep naar het Gerechtshof, dan dien ik u te adviseren met het bereikte resultaat akkoord te aan of anders zult u moeten gaan procederen waarbij ik op voorhand niet de afloop kan voorzien.

Een schade uitkering in dezen aan u totaal van € 30.250 waarbij ook (een harde eis) mijn behandelingskosten volledig worden betaald op basis van ons uurtarief en onze kantoorkosten zal bij een rechter niet ongemerkt blijven. Als we een niet ervaren letselschaderechter treffen – dat is soms de praktijk – lopen we het risico dat dezen in de 1^e zitting opmerkt: wat komt u eigenlijk doen?

Helaas tref ik – en met mij collega’s in de branche – somtijds rechters aan die al snel vinden dat er substantieel veel aan financiële schadevergoeding wordt gevorderd ook al onderbouwen we dat in de meest ruime zin en daarbij leggen de rechters kennelijk zelf een relatie met hun ambtelijk salaris dat gezien deze zware functie die permanent educatie vereist belachelijk laag is en al helemaal wegvalt tegen het salaris dat een senior advocaat verdient.

Nota bene: Een 2^e Kamerlid ontvangt bruto het dubbele salaris wiens kennis niveau doorgaans ondermaats is (maar dat is een persoonlijke opvatting).

Mag ik u verzoeken de vaststellingsovereenkomst incluis belastinggarantie + de vrijwaringverklaring te ondertekenen en aan mij te retourneren?

Tot slot.

Ik ben vanaf 2024 – in tegenstelling tot mijn collega’s – niet meer full time aan het werk maar natuurlijk blijf ik op de lopende zaken en daarnaast zal ik ClaimZorg op enige afstand blijven aansturen.

Deeltijdpensioen dus, een idee dat wetgever en vakbonden eens in beraad zouden moeten nemen! Waarom ineens stoppen, kan men deze enorme terugval verstandelijk wel aan?

Niet iedereen wil wekelijks de oppas opa/oma voor de kleinkinderen zijn toch?

Niet in de laatste plaats wens ik u een voorspoedig 2024!

Met vriendelijke groet,

Johannes de Bruin

ClaimZorg Letselschade

 

« « Vorige bericht:  Tuchtrecht.nl (het regent klachten jegens advocaten en medici) | Volgende bericht:  Allianz: not bad for an insurance company » »