Heren,

Ik heb hedenmorgen circa 45 minuten rondgebeld binnen het Kantongerecht Den Haag, Sectie Familie- en Jeugdrecht in verband met een ingediend verzoekschrift ter verkrijging van een rechterlijke toestemming tot het aangaan van een overeenkomst tot schaderegeling terzake een minderjarige en werd menigmaal doorverbonden of er gewoon uitgezet, ergo, de telefoon van de afdeling werd niet opgenomen. Men wordt dan vervolgens doorgeschakeld naar de receptie van het Kantongerecht die aansluitend de subtiele intellectuele opmerking maakt: “De telefoon wordt niet opgenomen”.

Mijn reactie: “Tja, zo slim ben ik ook wel, vertelt u mij wat nieuws mevrouw”!

Wat een bende daar en onvoorstelbaar dat men van elkaars bestaan niet afweet en maar doorverbindt (voor zover dat uberhaupt goed gaat in welk verband ik de beste lui een cursusje “goed doorverbinden” heb aanbevolen).

Na veel geraas en getier kreeg ik een bevoegde aan de lijn (kennelijk was de afdeling net terug van de kantine) te weten mevrouw S. die na mij 5 minuten in de wacht te hebben gezet (kennelijk was ze haar in de kantine gekochte koffiebroodje vergeten) mij mededeelde dat mijn verzoekschrift van 27 mei 2010 was ontvangen en dat HET IN DE STAPEL LAG. Er was nog niet naar gekeken dus ze kon ook niets verder zeggen.

Neem me niet kwalijk voor dit cynisch taalgebruik, maar ik word bevestigd in mijn opvatting dat de Overheid een veelkoppig zichzelf voedend en uitdijend monster is waar het van zich niet weet wat het doet, laat staan wie er verantwoordelijk is. Hier liggen toch echt kansen voor de informateur/formateur ter vorming van een nieuw Kabinet, waarbij we niet hoeven te bezuinigen op de zorg (door hogere premies in rekening te brengen bij de burger) maar simpelweg de gehele Overheid uit te kleden en opnieuw naar een zinvolle en efficiënte taakvorming om te bouwen.Geldverslindend belastinggeld (ik noem dat een pleonasme) kan dan worden aanbesteed voor zaken waar we echt wat aan hebben.

Ik heb nog gevraagd onder aanbieding van een doos Belgische bonbons of mijn verzoekschrift BOVENOP de stapel kon worden gelegd, nu dit document zich immers al in de fase van binnenin de stapel bevond. Dat was teveel kennelijk teveel gevraagd.

Ik verzeker u dat ik de spreekwoordelijke vinger aan de pols houd en volgende week maar weer eens rappelleer. Na 40 minuten verwoede belpogingen is het toch gelukt enig zicht op het geheel te krijgen; nu dient mijn hartslag aangemoedigd door een hoge bloeddruk weer naar een acceptabel niveau terug te gaan.

Groetend,
Johannes de Bruin

« « Vorige bericht:  Ongelooflijke medische blunder door specialisten | Volgende bericht:  www.zwartelijstarts. nl » »