Dossier 1323

Beste heer De Bruin.

Mijn verloofde (!) liep op 12 juni 2004 door een  verkeersongeval een zeer hoge dwarslaesie op, verbrijzeld strottenhoofd en een volledig kapotte buikwand die nooit meer dichtgaat. Na vele operaties en 1.5 jaar intern verblijf in het revalidatiecentrum ’t Roessingh in Nijmegen mocht hij in zeer ernstig geïnvali-deerde toestand naar huis en heeft sindsdien elke dag 24 uur intensieve verzorging nodig. Bij thuiskomst zijn wij met de nodige aanpassingen hoe dan ook genaamd getrouwd.

Hij slikt tegen de helse pijnen dagelijks vele cocktails aan medicatie en geraakt daardoor regelmatig in pseudo coma. Verzekeraar Reaal erkende geen volledige aansprakelijkheid (mijn man zou de gordel niet hebben gedragen) en schakelde Schaderegelingsburo Van Dijk in die in alle opzichten zich onbeschoft opstelde en geen enkele vorm van empathie toonde. In een tv-uitzending kwam de heer van R.P. van Dijk, directeur van dit Buro, in beeld en verklaarde met een grijns toen er een comapatiënt in een rolstoel vastgebonden (door een verkeersongeval) in beeld kwam, dat er geen schade was en dat als hij het goed zou doen voor zijn opdrachtgever (Turien en Co) hij nog zo’n “klussie” zou krijgen.

Tot mijn ergernis liet mijn toenmalige belangenbehartiger Berntsen Mulder Advocaten zich keer op keer de les lezen door Schaderegelingsburo Van Dijk. Op het internet las ik uw verontwaardigde reactie op het tv-interview met deze heer Van Dijk en na uw website (weblog/Letselschadeforum) te hebben geraadpleegd heb ik u om een persoonlijk gesprek verzocht (mijn man kan door zijn strotten-hoofdletsel slecht keelklanken uiten die alleen ik begrijp) dat snel bij ons veel te kleine huis plaats vond. Na beraad met mijn man en die volledig bedlegerig is met 1 hand communiceert die ik 24 uur per dag moet verschonen en verzorgen hebben wij u onze zaak toevertrouwd. U was nogal geschokt over de aanpak van Berntsen Mulder Advocaten waaronder het advies om akkoord te gaan met het aanbod van Schaderegelingsburo Van Dijk voor een smartengeldvergoeding van  € 65.000. Nadat u het dossier overnam en daarvan Reaal in kennis stelde maakte Reaal  – niet blij met uw inschakeling bij monde van de schademanager de heer Den Hollander – per kerende post zonder een goede onderbouwing eenzijdig een all in bedrag aan ons over van € 200.000 onder de mededeling dat daarmee de zaak was afgedaan. Men weigerde u te woord te staan en dat had zoals u meldde van doen dat u meerdere malen de heer Den Hollander in andere zaken op zijn nummer had gezet.

De ongelooflijk harde strijd die u daarna in de daaropvolgende jaren voerde en daarbij niemand ontzag alsmede de middelen die u inzette hebben er uiteindelijk toe geleid dat er zonder civiele procedure er een schadevergoeding uitkwam gerelateerd aan de maximaal verzekerde som ofwel € 2.500.000 (!) en daarboven op haalde u nog eens een bedrag van € 300.000 aan wettelijke rente en uw kosten binnen. Prettig was daarbij dat toen Reaal door kreeg dat u tot het uiterste zou gaan incluis publiciteit bij uw netwerk van een aantal journalisten zij toen een ander Advocatenkantoor inzette dat al snel na uw actuariële berekeningen doorhad dat wel eens de verzekerde som zou kunnen worden gehaald. Mijn man was immers al bijna afgestudeerd als fiscaal jurist (avondstudie) waarna hij zijn part time administratieve baan zou verwisselen voor een veel hogere full time baan en navenant salaris.

Het smartengeld dat u onder aankondiging van een principiële procedure tot aan de Hoge Raad (en daarvoor reeds een team advocaten om u heen had gebouwd) afdwong bedroeg € 300.000 omdat het Verbond van Verzekeraars bang was dat een gunstige uitspraak door de rechter in onze zaak zou leiden tot ophoging van alle smartengeldbedragen in Nederland. Koopmanschappelijk werd tot dit besluit gekomen, zo werken Verzekeraars immers, geld telt, niet de mensen.

U schakelde diverse deskundigen zoals de arbeidsdeskundige mevrouw Artoos en een gerenommeerde ergo therapeute die zonneklaar stelde dat wij uit de kleine behuizing moesten verhuizen naar een bungalow met veel aanpassingen (hetgeen uiteindelijk geschiedde) en dat er 7 dagen per week er per dag 8 uur x 3 verpleegkundige hulp moest komen aangezien ik het niet meer trok. Wij zijn u ongelooflijk dankbaar voor niet alleen uw inzet maar zeker ook het vuur dat u  Reaal aan de schenen hebt gelegd. Dat u zoals ik verneem niet geliefd ben bij Verzekeraars moet u maar als een compliment beschouwen. Hulde voor uw aanpak, vechtlust en empathie!

Tot slot wil ik nog een sneer uitdelen aan Schaderegelingsburo R.P. van Dijk en Reaal die stelden dat nu de echtgenote een maximaal PGB voor de 24 uur verzorging voor haar mijn man ontving en nu dat aanzienlijk hoger is dan het salaris van mijn opgezegde baan als schooljuf, er sprake is van opkomend financieel voordeel dat in mindering moet worden gebracht op de jaarlijkse doorlopende schade van mijn man. Daar ging u met gestrekt been doorheen! Toen u gedurende het afwikkelingsproces kenbaar maakte dat de vordering wel eens van kleur zou kunnen verschieten (overlijdensschade bij de echtgenote) nu mijn ernstig gewonde echtgenoot wel eens zou kunnen overlijden meldde een hooggeplaatste persoon bij Reaal dat die vordering dan zou worden worden afgewezen: ik had maar niet met een half dooie man moeten trouwen!

Je moet het maar durven te stellen, wat een hufters!

Het ga u goed heer De Bruin.

R. en echtgenote

« « Vorige bericht:  Dossier 2139 vs Achmea | Volgende bericht:  Inkomend bericht dossier 2005 vs Dirkzwager Advocaten » »