Waardering pijnsyndroom

Het gegeven dat er in het kader van de Richtlijnen van de eigen beroepsgroep (NVvN) geen ruimte/mogelijkheid is tot het duiden van BI dan wel beperkingen doet verder niet meer ter zake. Door de NVvN is in weerwil van de internationale literatuur en Richtlijnen uitgesproken dat zij het onderhavige tendomyalgene pynsyndroom geen strikt neurologisch aandoening vinden.

Over deze medische diagnose heeft de commissie invaliditeit van de Nederlandse Vereniging van Neurologie een eigen opvatting/mening. Een standpunt dat eerst in het jaar 2007 als zodanig is ingenomen. Voorheen werd het chronisch pijnsyndroom (toen ook wel genaamd postwhiplash syndroom) erkend als zijnde een chronisch pijnsyndroom met een duidelijke realiteit en betekenis. Het is toen (in het jaar 2007) om strikt formele (of arbitraire) redenen gewijzigd zonder dat daaraan nieuwe medische gezichtspunten ten grondslag lagen,

Het is verder een gegeven dat dit standpunt van de NVvN bepaald geen consensus onder neurologen kent. Integendeel, velen hanteren bij de beoordeling en toerekening van beperkingen de AMA Guide 6e druk).Terwijl ook vooraanstaande wereldliteratuur (Quebec Task force, Spine 1995) wel degelijk een goede (lees: betere) ingang kent voor het (wel) toekennen van beperkingen bij deze diagnose. Dat er geen sprake is van neurologische afwijkingen in engere zin is met dit alles (dus) niet in tegenspraak maar past geheel binnen het vastgestelde klachtenbeeld.

Een neurologische diagnose in veel gevallen niet gebaseerd is op het al dan niet bestaan van objectiveerbare medische afwijkingen. Een diagnose ontstaat op basis van de anamnese waarin onder andere is opgenomen de ervaren klachten, datgene wat zich heeft voorgedaan, het tijdsbeloop, eventuele behandelingen en het effect daarvan en natuurlijk op basis van het neurologisch onderzoek. Soms zijn bij het lichamelijk onderzoek objectiveerbare neurologische afwijkingen te vonden, soms ook niet. Het ontbreken van objectiveerbare neurologische verschijnselen staat een neurologische (ofwel medische) diagnose geenszins in de weg (in veel hogere rechtspraak bevestigd). Een WAD is immers een medische diagnose pur sang.

Aanvullend commentaar

De beroepsgroepen van neurologen maar ook orthopeden kennen geen waarde toe aan pijnklachten bij nek- en rugletsel als er geen structureel (objectief) letsel zichtbaar is om reden dat de “Protocollen” van de Nederlandse Vereniging van Neurologie (NVvN) en de Nederlandse Orthopaeden Vereniging (NOV-WIA) dit gebiedend voorschrijven tot groot genoegen van de medisch adviseurs van Verzekeraars. Concrete toepassing van subjectieve klachtenscores zoals Quickdash, PDQ, etc. wordt voor deze beroepsgroep ontraden omdat de NVvN en de NOV van mening zijn dat de beoordeling van medische klachten anno 21 eeuw moet berusten op objectieve gegevens en niet op subjectieve klachten.

Deze gedateerde Protocollen van de NVvN en de NOV verhullen vooraleerst het gebrek aan adequate medische onderzoeksmethoden en gaan lijnrecht in tegen de hogere (!) rechtspraak van de vijf Gerechtshoven die unaniem vonnissen dat niet het medisch maar het juridisch causaal bepalend is en een traject van een aantal causale stappen (rechtspraak bekend bij ClaimZorg) moet worden bewandeld om tot een afgewogen causaal oordeel te komen.

Johannes de Bruin

ClaimZorg

« « Vorige bericht:  ClaimZorg heeft geen boodschap aan “beleid” verzekeraar! | Volgende bericht:  Verzekeraars willen pragmatisch regelen (..) » »