Verzekeraars schakelen al jaren lang particuliere recherche bureaus in die vermeende fraudezaken onderzoeken. Dat zijn veelal cowboys met een CIA uiterlijk die met zeer moderne hulpmiddelen van alles doen wat men goed dunkt. Of hun onderzoeken en optreden in strijd zijn met bijvoorbeeld het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) deert hen niet, zij zijn immers niet meer in dienst van de Politie of Defensie. In feite zijn het huursoldaten geworden die alles doen en regelen voor geld!
Om het onrechtmatig handelen van deze cowboys te verhullen heeft het Verbond van Verzekeraars op een schijnheilige manier zelf een Convenant opgesteld waaraan men zich dient te houden ofwel wat de spelregels zijn bij onderzoek. Dit Convenant heet: Gedragscode Persoonlijk Onderzoek.
Natuurlijk is dat een zot plan en uitvoering daarvan door het Verbond van Verzekeraars (steeds weer clownesk optredend). Men bepaalt dus nu zelf in strafrechtelijke kwesties (!) haar eigen regels en bevoegdheden. Hoe lang heeft het Verbond van Verzekeraars onder een steen gelegen?
Opsporing van bijvoorbeeld fraudekwesties is bij wet geregeld waarbij er duidelijke bevoegdheden zijn toegekend aan Politie en Justitie en andere expliciet in de wet genoemde opsporingsambtenaren ter bescherming van de rechten van een burger in een democratische rechtstaat. Gaan deze in de wet genoemde opsporingsambtenaren hun bevoegdheden te buiten of is hun onderzoek niet lege artis dan is een beroep op de onafhankelijk rechter mogelijk.
Een Verzekeraar is daarentegen een private onderneming met uitsluitend winstoogmerk en de recherche cowboys die voor haar werken vallen onder de verantwoordelijkheid van de Verzekeraar. Sancties zijn daar natuurlijk niet aan de orde, eerder bonussen.
Reaal Verzekeringen, thans overgenomen door Nationale-Nederlanden, is nogal eens onderuit gegaan bij de rechter doordat haar recherche cowboys (de SA genaamd, doet toch denken aan de periode 1940-1945) buitenproportioneel optraden bij het volgen van een slachtoffer van letselschade. Smerig werk!
Ook een cliënt van ClaimZorg viel ten deel aan de SA spionage in opdracht van Reaal Verzekeringen en wenste met het verkregen opsporingsmateriaal een confrontatie op kantoor ClaimZorg met de cliënt. Al snel werd duidelijk dat het hier om onrechtmatig verkregen bewijs ging en toen de heren van de SA hardop gingen “dreigen en buitensporig gedrag vertoonden” ben ik mijn werkkamer uitgerend en heb deze kale biljartkoppen bij hun dure maatpak en stropdas gegrepen en ze uit mijn kantoor gezet. Wat de heren van de SA niet door hadden (dom, dom!) was dat voorafgaand aan dit door hen geplande confrontatieverhoor in onze spreekkamer een verborgen camera stond opgesteld. De gehele opname is aan opdracht Reaal Verzekeringen getoond die onmiddellijk de brand wilde blussen, verzocht niet tot publiciteit over te gaan en de letselschade van onze cliënt tot zeer grote tevredenheid regelde!
Reaal Verzekeringen: wél een grote mond opzetten en slachtoffers laten volgen en als men te ver is gegaan doet men zielig en is men oh zo meegaand!
Reaal regelt het allemaal!
De juridische vraag blijft niet zozeer of Verzekeraars bij een persoonlijk onderzoek wel/niet buitenproportioneel optreden, maar of het überhaupt wel is toegestaan dat zij haar eigen wetten opstelt en daarnaar handelt (Gedragscode Persoonlijk Onderzoek). Eindelijk is er een advocaat recent opgestaan die dit aan de orde bracht en gelukkigerwijs nog een bekwame rechter voor zich had (want die worden steeds schaarser gezien de enorme werklast en het belabberde salaris met dank aan huidig en voorgaande Kabinetten).
Zie onderstaand bericht van 31 oktober 2019 van de NOS.
Poging van verzekeraars om meer fraude op te sporen strandt bij de rechter
Een poging van verzekeringsmaatschappijen om meer fraudegevallen te kunnen opsporen is gestrand. Op de eerste dag van een proefproces is het Openbaar Ministerie door de rechtbank van Dordrecht niet-ontvankelijk verklaard.
De verzekeraars zeggen dat ze jaarlijks voor 100 miljoen euro worden opgelicht en dat er te weinig politiecapaciteit is om fraude op te sporen. Vandaar dat het OM, de politie en het Verbond van Verzekeraars twee jaar geleden zijn gaan samenwerken.
Ze begonnen proefprocessen tegen enkele verdachten, waarbij de toedracht van de fraude door de verzekeringsmaatschappij zelf was onderzocht en niet door de politie.
Maar die constructie hield geen stand bij de rechtbank, omdat verzekeraars geen wettelijke opsporingsbevoegdheid hebben. En alleen de bemoeienis van het OM bij zo’n fraude-onderzoek is volgens de rechter niet genoeg.
Whiplash
In een zaak stond een man terecht die een whiplash zou hebben voorgewend om duizenden euro’s verzekeringsgeld te kunnen opstrijken. Hij zou daarvoor rekeningen hebben vervalst. Op verzoek van zijn advocaat werd het OM direct aan het begin van de zitting niet-ontvankelijk verklaard. Dat betekent dat de rechtbank niet inhoudelijk naar de zaak heeft gekeken.
Het OM weet nog niet of het in hoger beroep gaat.
Naschrift:
Verzekeraars zijn geen aardige bedrijven die het beste voor hebben met derden. Het letselschade vak laat zien dat een slachtoffer een stevige raadsman/raadsvrouw in de arm moet nemen die niet alleen deskundig is maar bovendien in staat is een Verzekeraar een pak op de broek te geven wanneer dat nodig is! Merkwaardig genoeg dwingt de raadsman/vrouw hiermee respect af.
Johannes de Bruin
ClaimZorg
debruin@claimzorg.nl
« « Vorige bericht: Letselschade behandeling en stress verhogende factoren |
Volgende bericht: Zo regel je geen letselschade! » »
